TEA TIME , VEGAN DIETS AND HIKING LIKE A REAL AMERICAN

Bye bye Damp January, hello Free February! Dry January was iets te hoog gegrepen. Toch hebben we ons best gedaan. Alles bij elkaar dronk ik ongeveer 4 glaasjes wijn over 31 dagen. Niet slecht, hé? Of we er nu meteen terug gaan invliegen? Ik denk het niet. Het is bizar, maar onze gewoontes zijn wel degelijk veranderd. Zo zijn we serieuze theedrinkers geworden. Dit als alternatief voor ons koffietje overdag en het glaasje wijn 's avonds. Plus een kopje van dat warme kruidenwater kan echt wel smaken tijdens deze koude winterdagen.

Nooit gedacht dat ik Nicolas ging kunnen overtuigen om zijn koffie te ruilen voor een tasje thee. Hij houdt wel van zijn bakkie troost. Een beetje pushen kan nooit geen kwaad. Dus kocht ik heel subtiel enkele smaakjes die hij wel eens wilde uitproberen. Lavendel Kamillethee bijvoorbeeld. "Supports healthy digestion" stond op de doos. Af en toe durft hij wel eens klagen van een slechte vertering en dus ging hij gretig mee in mijn verhaal. Wat doe ik hem toch aan. Die thee rook precies naar een sauna, geparfumeerd badwater, zelfs een beetje naar mijn wasverzachter, helemaal niet naar iets om op te drinken. Nu ja, onze Nicolas heeft karakter en dus dronk hij het spul flink op. Yes, mijn missie was geslaagd. We waren vertrokken. Af en toe breng ik hem een theetje aan zijn bureau wanneer hij thuis werkt. Eén keer liep het echter fout met mijn goede bedoelingen. Ik had het idee om hem een thermos met mijn van-deze-keer-lekkere-pêche thee te geven in plaats van iedere keer een tasje. Super heet en met een zakje dat goed kon trekken bracht ik hem de thermos terwijl hij in een call zat met zijn analist. Ik moet hier punten scoren, dacht ik, ik had iets goed te maken omwille van die Lavendelthee. Een half uur later was de call gepasseerd en kwam hij aangewandeld in de living. Maar echt, zijn gezicht.... hij was precies Dracula! Onze lievy dacht dat de thermos een drinkbeker was en in volle gesprek goot hij het kokende theewater rechtstreeks in zijn mond (de geur van de pêche zal waarschijnlijk te groot zijn geweest) . Lekker stoïcijns liet hij het hete water langs zijn kin lopen op zijn schoot. De analist mocht er niets van merken en dat deed hij niet, ten minste dat dacht Nicolas. Lievy was verbrand en had twee rode strepen van aan de rand van zijn mond tot onderaan de kin. Ocharme! Buitenkomen was geen optie meer. De mondmaskers werden terug naar boven gehaald en er was zelfs een poging tot camouflage met fond de teint. Na een week crèmepjes smeren zag hij er weer even knap uit als voordien. Chance! En hij drinkt nog steeds thee, maar dan wel uit een tasje.

Naast 'het even geen alcohol drinken'  probeert men in de maand januari ook vaak meer te sporten of op de voeding te letten. Op gebied van eten zijn we best tevreden en hoeft er niets echt te veranderen. Ik kook elke dag vers, af en toe halen we iets af in het weekend of we gaan eens op restaurant. Onze overburen daarentegen zijn wel enorm met hun voeding bezig. Dat kwamen we te weten toen we ze uitnodigden voor een dinertje bij ons thuis. Uit beleefdheid vroegen we of we rekening moesten houden met bepaalde allergieën. Kwestie van geen rare toestanden mee te maken tijdens de maaltijd. Die mens antwoordde dat ze helemaal geen alcohol drinken en op een strikt veganistisch dieet waren. Is that a joke? Help?! New world for me..... Wat in godsnaam moest ik klaarmaken. Ja, ik schoot toch een beetje in een stressje. Je moet weten dat ik geen echte top kokkin ben. Ik durf nogal vaak iets te vergeten zoals een bepaald ingrediënt in mijn gerechten of ik vergeet simpelweg dat het eten in de oven staat te grillen... Een hele week liep ik ongemakkelijk rond te zoeken naar vegan recepten en leuke mocktails, toen gelukkig het verlossend telefoontje kwam. De buurman besefte dat hij het ons niet makkelijk maakte en dus stelde hij voor om zijn eigen gerecht mee te brengen of om te gaan eten. We kozen voor optie twee. Dat klonk gewoon het veiligst van allemaal en zo was ik meteen ook verlost van het mogelijke geklungel in de keuken. Oef what a relief!

Toen we vertrokken naar hier kreeg ik vaak de opmerking : 'Pas op voor je lijn' of 'binnen enkele maanden ga je zeker verdikt zijn'... Dat is gelukkig nog steeds het geval niet. Je kan hier gezond eten, alleen is het iets moeilijker. Er zijn hier zoveel fastfood en afhaalmogelijkheden dat de verleiding gewoon groter is om snel iets af te halen Enfin, we hebben alles onder controle, dus no worries about that.

Damp January, check. Gezond eten, check. Dan hebben we het nog niet gehad over sporten. Wel, voor de sportievelingen zijn er enorm veel mogelijkheden. Fitnesscentra, sportclubs, er is een overaanbod. Wat je wel moet weten is dat een Amerikaan nogal snel het woord sporten in de mond neemt. Vanaf het moment dat je niet stil zit,  ben je aan het sporten. Een gewone wandeling in het bos zien zij als sporten. Ze noemen het niet wandelen maar 'hiken'. Het is een echte trend en daarbij hoort natuurlijk ook de juiste outfit. Legging, hoodie plus rugzak, drinkbeker, sportschoenen, wandelstok en soms zweetband zijn allemaal part of the hiking experience. Het is niet zo dat ze dan extra snel wandelen ofzo, nee nee,  gewoon wandelen zoals jij en ik. Wij houden het bij gewone kledij en laten de zweetband voor wanneer we echt gaan sporten, en dan nog...

Kortom: alles dik in orde hier met ons !

AND MAYBE THE MOST IMPORTANT THING TO REMEMBER:

 A GOOD LAUGH AND A LONG SLEEP ARE THE BEST CURES IN THE DOCTOR'S BOOK. 

CHEERS TO THAT!

Liefs,

Lottie