EEN BEETJE ZIEK

Vorige week kwam ik wakker met een gezwollen keel en wat spierpijn onderaan de rug. Ik wist het!  Eén van die 100 kinderen die ik de dag ervoor had gezien tijdens mijn vervanging, had mij besmet. Mijn energie was helemaal op en ik voelde me geen 100 procent. De volgende nacht kwam ik wakker van de koorts. Er waren rillingen over mijn hele lijf. Yes, ik had het zitten, ik was ziek. De immuniteit die ik gedurende de 17 jaar onderwijs opbouwde, ben ik dus helemaal kwijt. Trust me, ik zag ook meer dan 100 leerlingen per dag en ik kan de ziektedagen zeker op 2 handen tellen.

Nu moet je weten dat ik ziek zijn echt zo ellendig vind! Wie niet natuurlijk... Ik haat het gewoon. Een hele dag niets doen, wachten tot de uren voorbij tikken, dat is zo boring. Slapen overdag lukt me niet, want ik ga ‘s avonds vroeg slapen omdat ik de dag meer dan beu ben. En ik ben dan ook geen zo'n mens die gaat bingewatchen of boeken lezen... Nee, ik doe dat zelfs niet wanneer ik gezond ben. Het is simpelweg saai! Het gevoel van frustratie overheerst en ik loop wat kwaad rond, want mijn frigo geraakt leeg, de was en de strijk stapelen zich op en misschien het ergste van al, ik kan niet meedoen met de aperitief. 

Ik herinner mij nog goed toen ik ziek was als kind en niet naar school kon, ik dat ook zo verschrikkelijk vond. Maar echt, denk nu niet dat ik een super nerd was ofzo, maar ik was graag in orde met mijn schoolwerk en vond het idee dat ik alles moest inhalen, erger dan die koorts of hoofdpijn. 

Dus Lottie en ziek zijn, het is een NO-GO! Mijn lieve mama stuurde, laat je maar eens goed verwennen door Nicolas en de meisjes. Oh ja... dat was ook mijn plan. Nu ja, verwennen, is misschien niet het geschikte woord. Ze had beter gestuurd: "Jaag je niet op in het feit dat je eens niets moet doen!"

Zoals ik net aanhaalde,  begon de frigo leeg te geraken en iemand moest eten halen. Ik kon kiezen voor Pick Up of Delivery, maar iets in mij vond het precies nodig om mijn lieve man de winkel in te sturen.  Misschien vond ik stiekem dat mijn man ook een beetje moest afzien, samen met mij... Je moet weten dat Nicolas en boodschappen doen, moeilijk samengaan. Als het dan toch eens gebeurt, dan komt hij gegarandeerd thuis met een hilarisch en ongeloofwaardig verhaal of met veel te dure producten.

Dus voila, na twee keer lief kijken, offerde Nicolas zich op om het nodige te gaan halen bij de Giant. Eerst een lijstje maken, natuurlijk. Tomaten, aardbeien, witloof, wat brood, melk, yoghurt, beleg, kip en dat was het ongeveer. Ik hield me nog in, toch? Ik beperkte me tot het minimum. Ready? No, he was not. Hoe noem je witloof in het Engels? Welke tomaten moeten dat zijn? Moet ik die groenten vooraf wegen? En wat bedoel je met die 1%-groene-dop-melk? Gebruik ik de self checkout of de gewone kassa? Hoe zit dat precies met die klantenkaart?  En welke kar neem ik en is dat hier met een muntje? Doe ik mijn eigen zakken mee? 

Oh my god, I am so mean... 

Maar goed, na een halfuur uitleg over in welke rayon je wat vindt en alle antwoorden te geven op zijn vragen, vertrok hij vol goede moed met zijn herbruikbare tassen.

20 minuten later, mijn telefoon. He needed me! De hele shopping experience mocht ik live via the phone beleven, mits mijn professionele begeleiding weliswaar. Een kar had hij niet gevonden (ze staan nochtans duidelijk aan de ingang). Hij liep de hele winkel wel 3 keer af van voor naar acher en van links naar rechts en de selfscan liet hij ook voor wat het was.  Maar hij kwam wel thuis met alles wat op het lijstje stond en er was niets dramatisch gebeurd. Goed, en ook een beetje jammer, want ik hou wel van spannende verhalen ;-)

Samengevat, een paar dagjes ziek zijn overleven we wel en vooral een dikke merci aan mijn lieve man om te helpen waar nodig. Het besef en dankbaarheid is er zeker! 

En zo zitten we terug in de daily routine! Kids gaan nog steeds met veel enthousiasme naar school en tellen nu vooral af naar Halloween! En Nicolas en mezelf, wij blijven ons focussen op onze job, al is dat thuis of ergens anders....  

Alles dik in orde dus!

Veel liefs,

Lottie x