WHAT'S NEXT?

Exact 3 jaar geleden, stonden wij klaar voor het vertrek naar de overkant. Alles in België was afgerond. Ons huis was helemaal leeg. Onze meubels en alles wat er ooit in zat, waren vertrokken richting Baltimore. Mijn auto was net op tijd verkocht. Telenet, Proximus, Luminus, CM en ook mevrouw Lauwers van het atheneum, behoorden plots tot het verleden. "Nog een laatste knuffel, dikke zoen, veel succes, love you, gaan jullie missen! "

It felt like hitting delete on everything we knew. 

Gelukkig verliep alles redelijk smoothly and nobody cried... well, almost!

AUGUST 2022

Ach, genoeg bittersweet talk voor mij. Let's move on! Where are we now? What's going on?

Wel ja, hier zijn we dan nog steeds hé! En hoe lang blijven jullie nog ? Euh, I don't know... 

Alles hangt af van Nicolas' job. Misschien kan ik het wat uitleggen, zonder al te veel in detail te treden. Binnen de pharma is het zo dat je ongeveer om de drie jaar van job verandert (of dat is toch wat Nicolas en the other guys from the business mij wijsmaken). De pharma sector houdt van stress denk ik, want van job verander je zomaar niet, dat weet iedereen! Het is een heel proces. Het gaat van het zoeken naar een nieuwe, passende functie tot het voeren van gesprekken, om dan uiteindelijk maandenlang te stressen over 'do I have the job or not?'. Geloof me, ik stress toch elke keer een beetje mee, zeker nu de job bepaalt waar we gaan wonen. Je verandert natuurlijk niet exact na 3 jaar, het is zo rond die tijd... Je moet wachten op een opportuniteit, op de juiste job, de gesprekken en de networking moeten op gang getrokken worden. Het is een job om een job te vinden! Dus nee, we just don't know exactly where we will be in three years from now. Natuurlijk hebben we een plan, een visie, maar daar mag je je niet teveel op vastpinnen. Dat heb ik al geleerd. We bekijken het jaar per jaar. Wat zeker is, is dat Nicolas opnieuw bij AstraZeneca heeft getekend voor de volgende functie. En dat is dus nog altijd hier in de kantoren van Gaithersburg. Dit betekent dat we blijven, in hetzelfde huis, met dezelfde scholen voor de meisjes, bij dezelfde lieve mensen hier om ons heen... dus dat is allemaal mooi meegenomen.

Next career move? 

Hoewel, hadden we moeten verhuizen, dan hadden wij dat precies niet zo erg gevonden. Oké, het is een heel gedoe, dat weten we ondertussen zeer goed. Maar sinds onze move naar hier, staan we als gezin erg open voor nieuwe avonturen. Er is weinig angst voor het onbekende, het is net dat wat ons aantrekt. We zijn als gezin een hecht team en hebben de neuzen in dezelfde richting (de ene al wat groter dan de andere, maar dat is detail...). 

Heb ik dan nooit geen stress hierover? Natuurlijk wel. We wisten enkele maanden geleden niet waar we gingen vertoeven rond deze tijd. Sowieso waren we nog niet klaar om ons terug te gaan settelen in België. Maar misschien was het wel een ander Europees land? Canada of een andere Amerikaanse staat? Er waren opties... Kan je dit inbeelden, dat je niet weet waar je over 6 maanden zal wonen? Ik, de momager of the daily life, die graag alles op tijd geregeld en gepland heeft. Nee, Lottie, hou je in! Stop met kijken naar huizen in Mississauga, Saint-Germain-en-Laye, Chicago, Zug, Denver... Je weet niet waar je zal belanden! De website van het Lycée International in Parijs heb ik ondertussen volledig uitgepluisd and on top of it all begon ik ons hele huis te cleanen en alles weg te gooien wat ik niet meer nodig vond in een verhuis (of was dat meer een lenteschoonmaak?) Enfin, ik was een beetje crazy bezig. Het was verloren tijd (behalve dan de lenteschoonmaak) en moest worden tegengehouden. De boodschap was: kalmeren en wachten. Wachten, wachten, wachten op een reactie, weken, maanden lang! Al die vragen, zonder enig antwoord. Konden we blijven of moesten we op zoek gaan naar een nieuw huis? En indien we eventueel toch gingen verhuizen, kon dat dan het liefst voor eind augustus, zodat onze girls op tijd op hun nieuwe school konden starten? Waar is het veilig wonen? Wat is betaalbaar om te wonen? Welke school? Welke taal? Plannen maken voor na augustus lukte dus helemaal niet. We konden niemand beloven om ons te komen bezoeken, want voor hetzelfde geld, leefden we niet meer op dit adres. Enzovoort... Stressy, toch?

Enfin, we hebben het maar weer eens overleefd. Ik heb eruit geleerd om geduld te hebben en niet te ver vooruit te lopen. And most important of all een grote BRAVO voor mijn hardworking man met zijn nieuwe job!! 

AUGUST 2025

We are staying. No control-alt-delete, No reset button! Just soaking up and cherishing every experience that comes our way.

Greatful for all the opportunities we get as a family!

Liefs,

Lottie x