FEELS LIKE GRADUATION

 Time flies when you're having fun, they say. 

Nog twee weken gaan de meisjes naar de klas en dan zit het schooljaar er alweer op. Hoe zot is het om te beseffen dat wij hier al 9 maanden wonen.  

Tijd voor een evaluatie? Ach, dan weet ik gewoon niet waar te beginnen. En eerlijk, ik kijk liever vooruit dan achteruit. Maar toch, soms moet een mens eens stilstaan, reflecteren.... Onze afgelopen maanden zou ik dan het best kunnen omschrijven als een tornado. Een hevige tornado,  die je helemaal meesleurt in zijn buik en terug laat neerploffen op de grond. Zo eens goed reshuffelen. Ctrl-Alt-Delete. Nee echt... ons leven stond toch wel even op z'n kop voor enkele maanden. We werden getest, op de proef gesteld, uitgedaagd op alle vlakken die je je maar kan inbeelden. Het was echt soms leven op automatische piloot. Gewoon doordoen, zeiden we vaak, take the risk ... Ik kan nu wel zeggen ‘we did it’!

Deze blog wordt helemaal geen klaagzang over de stressy verhuis noch een gestoef over hoe leuk het hier wel is of hoe Amerika toch zo verschilt met België en blablabla... Maar misschien neem ik deze keer wel van de gelegenheid gebruik om onze kids en ook mijn man Nicolas te bedanken.

Onze dametjes, die verdienen een mega dikke pluim! Want willen of niet, mochten zij zich niet oké voelen hier, dan was het gedaan met dit avontuur. Dat meen ik. Ik ben hen zo dankbaar voor hun inzet, optimisme & enthousiasme, hun durf & moed en het zich openstellen voor nieuwe uitdagingen. Alles was gewoon nieuw: vooreerst de taal, de school, de klasgenootjes, de sportclub, het huis en hun kamer, de vrienden die we hier leerden kennen… En toch ging het echt super vlot. Ongelooflijk fier ben ik op onze twee mini’s!

En Nicolas, the man with the plan! The guy who brought us here! Een grote dankjewel om mij te laten meegenieten van deze opportuniteit. Een dikke merci om in moeilijke situaties mijn teamplayer te zijn. Om mij de tijd en ruimte te geven om me hier thuis te voelen. En vooral, eventjes extra benadrukken, bedankt voor jouw inzet op professioneel vlak. Niet te onderschatten, toch.

We arriveerden als 'groentjes' in de hete zomer. We settelden ons bij het vallen van het blad. We genoten van de overload aan Christmas tijdens de koude winter. De lente gaf ons vriendschappen. En voila, de zomer, vol plannen, staat alweer voor de deur. Het was tot nu toe een crazy ride met vaarwel, hello, goodbye again and see you soon! Er was zeker gemis, maar ook veel 'LOVE' van familie en vrienden, collega's. Niet onbelangrijk. 

Niet alleen Olivia studeert binnenkort af van elementary school, ook ik voel ik me een beetje als een graduate. Eentje die dan afstudeert van haar eerste schooljaar Amerika. 

I would say:  This journey deserves an A+

So excited for everything that is still to come!

Keep you posted.

Liefs,

Lottie