It’s almost my birthday!!!

 Hij was al het staren toen ik mijn karretje naar de kassa duwde. Een grijsharige kerel van rond de 60, met enkel een pak rauwe hamburgers in zijn mandje, stond voor me in de rij. Je voelt hem al aankomen? Inderdaad, hij sprak me aan. 'Oh you like this pasta too?' Pfff ik ga maar vriendelijk knikken, dacht ik. Maar dan, bam, zomaar uit het niets, maakte hij z'n move. 'So I bet you are single?', vroeg hij wijzend naar mijn kleine hoeveelheid boodschappen. Wel wel wel, jij sloeber! ‘Uh, no, these are for my daughters and husband', zei ik helemaal verbluft. 'Oh, you are a mother? I thought you were 25?' HAHAHA komaan, kerel. Doe eens gewoon zeg, dat is bijna 20 jaar jonger dan ik werkelijk ben. Oké, ik was dan misschien wel een heel klein beetje gecharmeerd en geloofde hem bijna ook. Maar dit had ik nog nooit meegemaakt. Enfin, dat ik eventjes aan het zweven was, begrijp je wel. Helaas, het duurde niet lang. Want toen kwam de aap uit de mouw. Die kerel zag waarschijnlijk aan mijn houding dat ik dergelijke, overdreven complimenten niet gewoon was en toen zei hij: 'I am sorry for being rude. I had a head injury and got nine surgeries. Since then I am saying weird things'. En weg euforie.

Back to reality. Het is een gegeven, deze maand word ik terug een jaartje ouder. Ik ben op een leeftijd gekomen waar ik me 30 blijf voelen. Ken je dat? Ik zal wel niet de enige zijn met dat idee, zeker?

Hier in Amerika is ‘looking young and fresh’ big business.  Dat zou je niet denken als je de mensen hier over straat ziet lopen. Hoewel het overgrote deel zich totaal niet opkleedt en er liever uitziet alsof hij op straat heeft geslapen,  wordt er toch wel heel veel reclame gemaakt voor 'the perfect look'. Van tegenstellingen gesproken. Je vindt hier massa's salons om fake spullen aan je hoofd te plakken of in je hoofd te laten spuiten. Zo zijn er overal botoxcentra, brow bars, glow bars, lash studios, teeth withening dental artist, nail artist... Die zaken liggen tussen de gewone winkels in de mall of in de winkelcentra. Net alsof je een hamburger gaat halen bij de MacDonalds kan je hier op enkele minuten heel je 'face' laten bewerken. Botox-parties zijn hier random en filler-give-aways vliegen de deur uit. Ik ben er nog niet aan toe (denk ik). Mocht ik hier alle reclame volgen, dan is heel mijn gezicht verbouwd, hangt mijn haar vol extensions, kan ik niet meer typen vanwege mijn ultralange fake nagels, leef ik op sapjes, slik ik 10 vitaminen per dag en sta ik op om 4u om te gaan sporten. I say 'thanks, but, no thanks.’

Een mens wordt nu eenmaal ouder, aanvaard het. Bovendien beginnen al die influencers op elkaar te gelijken. 'Not everybody wants to look like Kim Kardashian!' Bon, elk voor zich, natuurlijk. Zolang je maar goed voelt in je vel, is alles ok. 

Ik ben dus bijna jarig, en dat gaan we vieren met Nicolas en de mini’s en… wijn…

Over de meisjes gesproken... Die amuseren zich nog steeds fantastisch goed. Ze vinden school hier echt leuk. Er was weeral van alles te doen de afgelopen weken. Er was de Bookfair, boekenbeurs op school,  waar ik opnieuw taart mocht bakken ten voordele van het afscheid in juni. Leonie had haar schattige dansvoorstelling en ik ging mee op uitstap met haar klas naar een Natuurcentrum. 

Volgende week is het 'Teacher Appreciation week', lees goed 'week' en geen dag zoals in België. En die gasten worden hier echt goed verwend. Elke dag krijgen ze lunch en/of ontbijt verzorgd door de ouders  en daarbovenop schenken ze elke leerkracht een Amazon giftcard, ja weeral donated by the parents. Daar kunnen ze bij ons nog iets van leren.  

Een ander leuk event was de 'Bike to school day ‘ . Een goed initiatief vind ik om de kinderen te motiveren om met de fiets naar school te komen. Ongeveer 2% van alle leerlingen komen met hun tweewieler naar school. Vandaar de extra aandacht. Wat een verschil met België, toch! Oké, de straten gaan hier omhoog en omlaag en er zijn niet echt fietspaden, dus moet je het voetpad nemen. Maar het is wel doenbaar en vooral het regent hier nauwelijks vergeleken met België. Wij zijn die dag echter niet met de fiets gegaan, want ons Leonie moet nog beter oefenen op haar 2 wielen. Werk voor de vader.... De BIKE DAY was goed georganiseerd met politie op elke hoek van de straat. Safety first,  you guys! Enfin, we rijden dus van school naar huis met de auto en ik zeg tegen Leonie, die vooraan zit: 'Stop je weg, want je mag niet vooraan zitten'. Ze is nog te jong. Dus net wanneer wij aan de verkeerslichten staan, verspringen ze natuurlijk op rood. We staan letterlijk  naast 'the cop' en wat doen onze twee dames? In plaats van zich wat te verstoppen, beginnen ze uitbundig te ZWAAIEN naar die mens! Ik heb nog nooit zo hard afgeteld naar een groen licht! En ja, hij zwaaide, gelukkig,  vriendelijk terug.

Een jaartje ouder, een jaartje wijzer... Ik zal er zeker eentje op drinken!

Veel liefs,

Lottie

PS: Nog opstekertje voor de 40+ ladies (sorry for the language):