Bonjour, enchanté

Het is gebeurd! Mijn sollicitatiebrief is verstuurd naar een Franse internationale school hier in de buurt. Eindelijk heb ik op die verzendknop gedrukt. Ik kreeg onmiddellijk een mailtje terug met bevestiging van goede ontvangst en ze schreven onder meer ook dat ze me enkel en alleen gaan contacteren wanneer ik in aanmerking kom. Ik vind het toch zo spannend! I know, ik ben er helemaal overdreven mee bezig. Waarom maak ik er zo'n gedoe van? Gaan ze bellen, mailen of hoor ik helemaal niets? Met 17 jaar ervaring als leerkracht zou je toch een telefoontje verwachten. Maar niemand zegt dat ook zo zal zijn. Ja, ik twijfel heel hard deze keer.

Ze zijn precies wel super streng bij hun selectie en de vereisten zijn ook niet van de poes. De application alleen al heeft me enkele uren gekost. Nope, solliciteren doe je niet door eens simpelweg een brief door te mailen. De resumé die ik van onder het stof haalde, was waarschijnlijk al 20 jaar oud... een update van foto en tekst, plus een vertaling in het Engels was dus meer dan nodig. Bovendien werd ook een cover letter verwacht waarin ik mijn visie op onderwijs mocht weergeven. Als je dan denkt dat je er bent, volgt de effectieve online application. Daar was de GRUWELIJKE, omslachtige, Amerikaanse administratie terug!  36 vragen over mezelf werden beantwoord (zaken die bovendien al allemaal in mijn resumé terug te vinden zijn) en 37 vakjes in verband met eventuele veroordelingen, boetes en andere 'akward questions' werden aangevinkt of liever uitgevinkt. Gelukkig heb ik mijn diploma's in België laten legaliseren, want die moest ik uiteraard ook mee uploaden. In feite werden nog twee aanbevelingsbrieven gevraagd, maar deze heb ik momenteel niet in mijn bezit...  Het is duidelijk, het vraagt een inspanning en ik ben dit (het solliciteren) helemaal niet meer gewoon.

 Dus het wordt afwachten. Ik weet nu al, dat mijn tong driedubbel zou slaan mocht ik iemand van de school aan de lijn hebben. Laat staan dat ze me uitnodigen voor een interview. This is so out of my comfort zone. Zoveel jaren stond ik in dezelfde job, in dezelfde school. Ja, ik ben verwend geweest, dat besef ik nu maar al te goed. Mijn job in het Atheneum was gewoon perfect! Ik had lieve, leuke collega's en een goed contact met de directie. En vergeet vooral niet de leerlingen waar ik zo'n goeie band mee had. Ik mis ze, het was mijn tweede thuis. En nu zou ik helemaal opnieuw beginnen en dan nog in een andere taal? Ik heb hier nul ervaring en voel me echt een groentje.

Give me some courage! Ik moet in mezelf geloven. Misschien is de truc doen alsof je iemand anders bent. Zoals Beyoncé verandert in Sacha Fierce wanneer ze op het podium verschijnt, zou ik misschien ook kunnen transformeren in  "Miss LL Teacher of the  Year"! HAHAHA no way... Ik blijf gewoon mezelf. Bon, ik ga mijn Frans oefenen. Wat is een logaritmische functie in het Frans? Aucune idée... Waar zijn die wiskundeboeken?

Ach voor hetzelfde geld, bellen ze maar in de zomer of zelfs helemaal niet. Ik weet nu al zeker dat ik elke 15 minuten mijn mail zal checken. Keep you posted! Of misschien beter 'je vous tiendrai au courant'.

Liefs,

Lottie