Being a stranger

De bevolking in Rockville is enorm divers. Wanneer je opgroeit in Oostende ben je dat niet zo gewoon, het is anders. Ik had gedacht dat ik ging opvallen als nieuweling, maar niets is minder waar. De eerste dagen dacht ik werkelijk dat iedereen me ging bekijken en zich ging afvragen: ‘Van waar komt die?’, ‘Wat voor taal spreekt die met haar kinderen?’. Dat was dus helemaal niet zo. Je hoort hier enorm veel talen, ziet hier mensen van alle continenten en je hebt zeker niet het gevoel dat je de enige inwijkeling bent.

In Oostende zeggen ze soms, ‘je bent een aangespoelden’, wel hier leven massa’s ‘aangespoelden’. Onze straat alleen al vertegenwoordigt een mix van landen. De familie op het einde van de straat komt van Shri Lanka, onze overbuur is oorspronkelijk German en leefde jaren in Slovakije, de dochter van een andere buur woont in Pakistan. Wanneer ik vertel dat wij uit België komen en dat het onze eerste grote verhuis is, dan lijkt dat helemaal niet zo bijzonder. Maar als ik dan zeg dat iedereen van de familie op een uur van elkaar woont, dan pas staan ze met grote ogen te kijken. Veel van de mensen die ik hier ondertussen heb gesproken, hebben op verschillende plaatsen in de wereld gewoond en hebben familie overal, verspreid. Uiteindelijk hebben de meesten een andere achtergrond, een andere cultuur, dus zo’n apart geval zijn we niet. Maar het valt wel op dat wie hier al enkele jaren woont, toch veel zaken gemeenschappelijk heeft.

Amerikanen vertellen graag, ze geven met veel plezier uitleg. Je moet het zo doen, je moet eens naar daar… Ze hebben allemaal een mening en doen niets liever dan die te delen. Over wat ze gaan eten en wat ze hebben gegeten, bijvoorbeeld. Want eten is oh zo belangrijk! We gingen een maand geleden naar Festival of Lights. Dat is een wandeling door een bos versierd met kerstlichtjes met daarbij een kerstmarktje, gezellige kampvuurtjes en aangename muziek. We hadden tickets om bij de opening naar binnen te gaan. Toen de poorten open gingen, dacht ik, snel een plaatsje te nemen aan één van de kampvuren om ons op te warmen voor de wandeling. Maar we waren de enige aan ons vuurtje. Wat deden die Amerikanen? Die liepen allemaal als een kudde hongerige beesten naar de food stand. Maar echt , allemaal!  Terwijl wij eerst dachten aan een wandeling, om daarna iets te eten. Het doet me ook denken aan die keer in Philadelphia waar bijna iedereen onmiddellijk na de Thanksgiving Parade ging aanschuiven voor brädwurst , raclette of zogezegde ‘Belgian fries’ . Het was toen 10u in de ochtend … Bovendien zagen die Belgian fries er oranje slash zwart uit en dus helemaal niet Belgian. Of ik ze geproefd heb? Ondanks het feit dat ik wel heel benieuwd was naar de fries with cheddar and bacon…  heb ik dat wijselijk niet gedaan.

En ze eten op elk moment van de dag! Heb je honger, hup, je kan eten. In het restaurant, take away, curbside pickup, delivery… name it, it’s possible. Ik herinner mij een vakantie in Frankrijk tijdens de herfstvakantie waarbij we een restaurant binnen gingen om 13u50 en we niet meer konden eten want de cuisine was fermé om 14u00. Hier kom je dat niet tegen, ondenkbaar.   

Nog iets typisch voor de Amerikaan en wat ons enorm opviel in het begin, is de kindness. Mensen hier zijn zeer vriendelijk, dankbaar en behulpzaam. Je voelt je welkom. Overal waar je komt zeggen ze ‘hello, how are you today?’ Aan de kassa, op de wandel, ja ook de directeur van de school. In het begin dacht ik, ‘amai die charmeur’ Die vraagt hier elke dag hoe is’t? Maar nu weet ik wat ik moet antwoorden ‘I’m fine, how are you?’ en dat er helemaal geen bijbedoelingen zijn. Al een geluk!

Zou ik me ooit een Amerikaanse kunnen voelen? Dat denk ik niet. Er zit nog veel te veel Europa in mij en dat haal je er zo maar niet uit en dat wil ik bovendien ook niet verliezen. Aan de andere kant, dat is ook niet nodig. Er is een gezonde mix van mensen die samenleven in een gemoedelijke sfeer, een voorbeeld voor veel andere steden wereldwijd. En een voorbeeld voor onze dochters, want ook zij groeien zo op met een wijde blik op de wereld en respect voor iedereen ongeacht waar je vandaan komt.

‘Proud to be a Belgian, and definitely proud to be a citizen of the World’

Liefs,

Lottie